Wat moet je ermee?

Afgelopen zondag moest ik werken en op mijn werk kwam ik een echtpaar tegen die mij al van kinds af aan kennen. De vrouw vroeg belangstellend hoe het met mijn kindjes ging waarna ze er op een denigrerende toon achter zei: het waren toch zwartjes???
Eigenlijk was ik op dat moment al klaar met het gesprek. Nadat ik haar verteld had dat Yulin en Sheng niet echt zwart waren maar meer Chinees wilde ik weglopen.
Haar nieuwe opmerking was, ohhh Spoorloos kinderen. Ja ze gaan toch allemaal op zoek. Ondertussen kookte ik van woede. Stom mens, stomme opmerkingen. Ik weet hoe mijn kinderen over hun achtergrond denken. Deze vrouw schijnbaar ook. Ik heb haar iets minder vriendelijk verteld dat Ron en ik altijd zullen meewerken bij een eventuele zoektocht. Dat er tegenwoordig op internet meer te vinden is als je wilt gaan zoeken. Oh ja?
Daarna had ik geen zin meer in een gesprek, wat moet je ermee.
Toevallig weet ik dat ze ooit graag kinderen gewild hadden wat niet lukte. Over twee weken hebben we een feestje waar we met zijn allen naar toe gaan, helaas zijn deze mensen er ook. Laat ze maar bij Sheng en Yulin uit de buurt blijven want ik weet nu al dat ik dan niet aardig meer ben, zacht uitgedrukt. En trouwens, zwarte kindjes zijn zo mooi.

Ik merk dat ik nog steeds boos ben!

Verjaardagsfeestje van Yulin

Bijna jarig

Yulin is volgende week jarig en Sheng over een kleine twee weken. We vinden het altijd zo moeilijk om een leuk kadootje te vinden, eigenlijk hebben ze al zo veel.
Sheng wil graag een DS maar die krijgt hij, net zo als zijn zus, als hij zijn A- diploma gehaald heeft. Het zal wel een opluchting zijn als hij zwemmen kan want dit is altijd opletten hij denkt zelf dat hij het al kan en ziet totaal geen gevaar.
Hij duikt zo zonder bandjes het zwembad in en maakt salto's alsof hij zijn C diploma al heeft.
Voor zijn verjaardag krijgt hij een skelter van Cars, ik denk dat hij 'm prachtig vind.