Disruption

Een disruption houdt in dat de adoptie procedure door de adoptie ouders wordt stopgezet terwijl ze hun kindje al hebben.

Ik opende gisteravond mijn mail en in één daarvan stond een link naar een blog van mensen die op dit moment samen met hun dochter(geadopteerd uit China) in China zitten om hun jongste dochtertje op te halen. Deze mensen vonden dat hun jongste
dochter erg scheel keek en besloten om dat te laten onderzoeken. Na de onderzoeken hoorden ze dat het kindje meer mankeerde dan dat ze tijdens het voorstel gehoord hadden. Het kindje zou "waarschijnlijk" nooit goed kunnen zien en "waarschijnlijk" zou het ook haar armpjes niet goed kunnen gebruiken. Het was allemaal waarschijnlijk. Mentaal gezien was het kindje wel volledig in orde. Deze mensen besloten om hun kindje terug te geven aan het tehuis.Ze kregen meteen een ander voorstel. Op dezelfde avond als dat de onderzoeken geweest waren kregen ze het andere kindje. Hun oudste adoptiedochter was daar ook bij. De kans is groot dat het kindje wat teruggegeven is nooit meer uit het tehuis komt. Ik veroordeel deze mensen niet omdat ik hun persoonlijke situatie niet ken. Maar persoonlijk weet ik niet of ik mijzelf ooit nog recht in de spiegel zou kunnen aankijken na zo'n verschrikkelijke beslissing. Ik zou me de rest van mijn leven blijven afvragen hoe het met het kindje zou gaan. Over dit soort dingen praat ik heel regelmatig met mijn moeder en dan lijk ik toch altijd meer op haar dan ik denk.

Dagje middelburg

Gisterochtend zijn we lekker vroeg opgestaan en om 9.00 uur zaten we al in de auto op weg naar Middelburg. Een ritje van ruim 2 uur. Yulin vroeg na een uur rijden al of het nog ver was maar Sheng niet. Hij vindt autorijden fantastisch, hij zat dan ook de hele tijd vol belangstelling naar buiten te kijken. Vooral grote vrachtauto's vindt hij geweldig. Met enige regelmaat hoorden we dan ook oooooo papa, mama kijk. Rond een uur of 11.30 waren we bij Franc, Bianca en Liyang, waar we eerst een broodje gegeten hebben. Yulin is nog steeds dol op deze mensen, vooral op Bianca. In de middag hebben we een stuk langs de boulevard van Vlissingen gelopen en daarna hebben we een heerlijke kop warme chocola gedronken want het was toch wel fris buiten.
Franc had een tafel gereserveerd bij een wok restaurant waar wij enige tijd later naar toe zij gegaan. We hadden een ronde tafel met een draaiplateau, net zoals we in China hadden. Leuk, dat vond Sheng ook. Keek hij er afgelopen jaar niet naar om, nu wel. We hebben er heerlijk gegeten, het was een leuke afsluiting van een gezellige dag.
Rond een uur of acht zijn we weer naar huis gegaan en gelukkig vielen de kinderen al na 10 minuten rijden in slaap. Thuis hebben we ze meteen in bed gestopt waarna ik even wilde kijken of er nog mail voor mij gekomen was.
En of er mail gekomen was, wel een stuk of 60. De meeste waren van de special needs adoption group waar ik al vrij lang lid van ben. Afgelopen week vond er helaas weer een disruption plaats. Ik heb een aantal mailtjes gelezen waarna ik verdrietig naar bed ben gegaan.

Het gaat goed met ons mannetje

Het gaat goed met ons mannetje. Zijn wonden genezen heel erg mooi. De zwellingen worden met de dag minder. Hij kan nog niet zo goed lopen maar dat komt vanzelf wel weer. Het gaat elke dag iets beter. Hij mag alleen nog geen schoenen aan, dat mag pas eind volgende week. Dinsdag hebben we weer een afspraak in het ziekenhuis. Ik ben benieuwd wat we te horen krijgen.
Onze reisgenootjes uit Guangzhou belden afgelopen week en daar gaan we morgen naar toe. Ik heb er zin in. Wij zien elkaar niet zo heel erg vaak vanwege de zeer grote reisafstand. Voor de jongens, en voor ons ook natuurlijk, is het toch leuk als we contact blijven houden. Morgen avond gaan we gezellig met elkaar uit eten bij, hoe kan het ook anders, de Chinees.

Weer thuis

Afgelopen maandag is Sheng aan zijn beide voetjes geopereerd. Het was de bedoeling dat dit om 12.35 uur zou gebeuren door een fout in de planning hebben we ruim 4 uur gewacht. We hadden een kamer voor ons zelf, wat achteraf gezien erg fijn was.
Sheng had in de eerste instantie niet door wat hem te wachten stond dat veranderde toen hij zijn operatie jasje aan kreeg. We zagen aan de manier waarop hij keek dat hij zich iets herinnerde. Ron is meegelopen naar de operatiekamer en was erbij toen Sheng de anesthesie kreeg. Zelf was ik daar toen hij wakker werd.
De arts vertelde meteen dat de operatie geslaagd was en dat Sheng de eerste 10 dagen geen schoenen aan mag. Terug gekomen op onze kamer vroeg ons mannetje meteen of hij iets te drinken en te eten mocht hebben. Eten mocht natuurlijk nog niet, drinken wel.
Wij hoorden dat Sheng een nachtje moest blijven daar waren we zelf ook al van uit gegaan. Ron is 'savonds naar huis gegaan en ik ben bij Sheng gebleven. Dinsdag morgen ging het verband eraf, we waren erg benieuwd hoe het geworden was. Er is een extra teentje verwijderd en dat is zo mooi geworden. Zijn andere voet is helemaal gezwollen, bont en blauw en ziet er niet helemaal zo uit als dat we gedacht hadden. Misschien is dat volgende week wel anders. We wachten rustig af. Op dit moment kan hij bijna niet lopen maar hij is in ieder geval weer lekker thuis.

Een jaar geleden

Vandaag is het precies een jaar geleden dat we een heel speciaal telefoontje kregen.
Ik weet het nog alsof het gisteren was.
Ik was in de keuken bezig toen de telefoon ging, Yulin nam op. Ze begon een gezellig praatje, ik dacht dat het een bekende van haar was en op een gegeven moment gaf ze mij de telefoon. Tot mijn stomme verbazing was het iemand van K&T. Ik weet helaas niet meer wie dat was. Wij hadden het eerst over Yulin en toen kwam de vraag of we een keer langs wilde komen. Er was een kindje voor ons. Er werd verder niets verteld. Na de langste nacht uit ons hele leven gingen we de volgende dag naar Halle. Daar liet Bertie ons een aantal foto's zien van een klein jongentje wat er heel erg lief uitzag, wij wilden hem graag als zoon.
Wat is het jaar voorbij gevlogen, soms heb ik het gevoel dat Sheng al jaren bij ons is. Dat is helaas niet zo.
Maar wat gaat het goed met hem. Ons altijd lachende, ondeugende mannetje.

Nog even over afgelopen middag

Nog een klein stukje over afgelopen middag.
Omdat Sheng zo slecht drinkt besloot ik op een gegeven moment om even iets te drinken naar boven te brengen. Tot mijn verbazing was er niemand in de slaapkamer van Yulin, het licht in de badkamer brandde wel. Ik was er niet zo blij mee. Een aantal maanden geleden waren ze ook samen in de badkamer en Yulin heeft toen Sheng z'n haar geknipt, met een nagelschaartje. Dat nagelschaartje is nu weg maar ik vroeg me toch wel even af wat ik nu weer zou zien.
Nou 2 kindjes in hun onderbroek. Sheng had tegen Yulin gezegd dat hij moest plassen.
Samen zijn ze naar de badkamer gegaan. Sheng heeft zijn luier afgedaan, geplast en zijn luier zelf weer om gedaan???? Yulin moest hem alleen even helpen met zijn broek.
Op het moment dat ik binnenkwam stonden ze beiden in onderbroek omdat Yulin ook geplast had. Ik stond waarschijnlijk heel raar te kijken ook om het haar van Sheng.
Alle schuifjes en speldjes van Yulin zaten in zijn haar, het stond helemaal stijf van de haarlak. Ik heb Ron geroepen die snel een paar foto's gemaakt heeft.

Lekker rustig

Yulin en Sheng zitten beiden in de slaapkamer van Yulin te spelen.
Ron heeft gisteren bij Ikea nog een bureaustoeltje voor Yulin gekocht wat heel toevallig ook een mooi bijpassend zuurstok roze kleurtje heeft. Het is nu helemaal af.
Sheng vindt het zo mooi, roze is ook zijn lievelings kleur. Helaas voor hem heeft hij een hele mooie stoere blauwe slaapkamer, wat ook zo blijft.
Yulin heeft ooit van opa en oma een eigen cd spelertje, met microfoon, gekregen waar ze veel plezier van heeft. Ik hoorde net vrolijke muziek en Sheng was ook gezellig aan het meezingen, een lol dat ze samen hadden.
Fijn voor ons dat ze het steeds beter met elkaar kunnen vinden. In het begin verliep het allemaal een beetje moeizaam tussen beiden maar heel langzaam gaat het steeds beter en dan krijg je zo'n lekker dagje als vandaag.

samen naar de anesthesioloog

Ron is vanochtend met Sheng naar het WKZ geweest. Sheng wordt maandag 23 maart geopereerd. Al vrij snel gelukkig. De operatie zal ongeveer 1,5 uur gaan duren en het is niet zeker of hij diezelfde dag weer mee naar huis mag. We hopen maar van wel.
Op zich is het geen hele zware operatie maar toch ben ik gespannen. Dit is de eerste keer dat één van onze kinderen geopereerd wordt, vandaar. Ron gaat mee als Sheng de narcose krijgt. Ik zorg dat ik er ben als hij wakker wordt.
Op de afdeling waar ze waren liepen 2 clowns, daarachter liepen een aantal kindjes zonder haar. Wat erg is dat toch. Het zal je kindje maar zijn.
Wat dat betreft valt dat van ons dan mee.

Prinsessen kamer

We hadden het er al meerdere keren over gehad. De kamer van Yulin zag er echt niet uit. Ze had gewoon stukken behang van de muur afgetrokken en vieze vingers aan de muur afgeveegd. Ik schrijf maar niet op wat er aan haar vingers zat, vies meisje.
Voor Winnie de pooh werd ze ook iets te oud dus dit weekend heeft Ron haar slaapkamertje helemaal opgeknapt. En hoe!! Alle kleuren roze die je maar kunt verzinnen zijn aanwezig en het is leuk geworden!!! Ze heeft nu een prinsessenlamp,
prinsessenkapstok, prinsessenposter en nog een aantal prinsessen versieringen.
Ik was even bang dat het iets te zou worden maar ik ben toch al meerder keren haar slaapkamer ingelopen om even te kijken. De roze klamboe maakte het helemaal af en morgen haalt Ron het bureautje even op wat we gekocht hebben, eveneens in bijpassende roze kleur. In onze stad zit een hele leuke winkel wwar mensen werken met een verstandelijke handicap. Er worden oude meubeltjes of onbewerkte meubeltjes heel leuk opgeknapt. Daar zagen we dit bureautje, mazzel dus.
Sheng, ook dol op roze, vond het allemaal ook erg mooi.
Hij moet trouwens donderdag naar de anesthesioloog.

Sheng