Wat een rot dag

Wij hadden vandaag onze allereerste afspraak bij het schisisteam. Natuurlijk zijn we al meerdere keren in het WKZ geweest met Sheng maar we moesten altijd naar de isolatie kamer. Nu niet meer!!
We gingen om 9 uur weg en terwijl we in de auto zaten hoorden we dat er een file van 8 km. richting Utrecht stond, balen. Ron komt opeens ook nog tot de conclusie dat we weer terug moeten om te tanken, ik was boos. Terug richting pomp, ondertussen was het al 9.15 uur. Toen we uiteindelijk op de snelweg richting Utrecht stonden was het al half tien. Onderweg stonden we een aantal keren vast maar precies op tijd melde wij ons bij receptie 9. We mochten meteen mee met de logopdiste. De spraak van Sheng is op dit moment goed als je er naar kijkt dat hij een dubbelzijdige schisis heeft en pas een jaar bij ons is. Daarna moest het gehoor van Sheng getest worden. Hij werkte niet mee, bij de logopediste trouwens ook niet. Over een half jaar moeten we bij beiden terugkomen. We zijn bij de plastisch chirurg geweest die meteen even naar Sheng zijn handjes en voetjes gekeken heeft. Daarna zijn we naar de KNO arts geweest, wat een ramp. Sheng was bang, we hebben hem nog nooit zo bang gezien. Hij zat bij Ron op schoot in de behandelstoel, de arts wilde in zijn oren kijken en hij werd panisch,huilen, gillen, krijsen. Vreselijk, op dat moment wil je zelf in de behandelstoel gaan zitten. Hij had grote proppen oorsmeer in zijn oor, één oor is schoon de andere moet nog. En achter het trommelvlies zit te veel vocht.
Waarschijnlijk krijgt Sheng buisjes. De wachttijd daarvoor in het WKZ is 5 maanden,
het advies was dan ook om naar het plaatselijke ziekenhuis te gaan. Toen we thuiskwamen heb ik meteen een afspraak gemaakt. Daarna moest ik nog werken, mijn hoofd stond daar niet helemaal naar.

Een aantal leuke dagen

We hebben twee leuke dagen achter de rug.
Gisterochtend heeft Yulin proefgezwommen voor haar A diploma en dat ging goed! Na het proefzwemmen zijn we snel de boodschappen gaan doen want Yulin had nog een verjaardags feestje in Gorssel. Ik kon helaas niet mee omdat ik moest werken.

Vandaag hadden we afgesproken met onze reisvrienden uit Guangzhou. We zien elkaar vanwege de grote reis afstand niet zo heel vaak maar als we elkaar zien dan is het altijd leuk. Vanochtend om een uur of elf waren ze bij ons. We hebben bij gekletst, de beide jongens vergeleken, wat is Sheng toch klein. Na de lunch zijn we lekker naar buiten gegaan. In onze wijk is een mooi speel/wandelgebied. Fiets,step en tractor mee, de kids hebben zich prima vermaakt. Natuurlijk hebben we deze dag afgesloten bij ons plaatselijke wok restaurant. Heel toevallig kwam ik daar ook nog mijn ouders tegen.

Morgen hebben we een verjaardag, van de week is onze allereerste afspraak bij het volledige schisisteam. Yulin gaat afzwemmen voor haar A diploma en we moeten natuurlijk ook gewoon werken. Een drukke week dus.

Ongelukje op school

Sheng heeft gisteren een ongelukje op school gehad. Tijdens één van zijn wilde spelletjes moest hij een mevrouw ontwijken waarna hij tegen een paal is geknald.
Het resultaat is een lichte hersensschudding en zijn gezicht is bont en blauw.
Hij moet het een tijdje rustig aan doen. Gisteravond en gisternacht moesten we hem om de twee uur wakker maken zodat hij niet volledig weg kon zakken. Ik heb hem vandaag lekker thuis gehouden. We zijn alleen een paar keer weggeweest om Yulin naar school te brengen en op te halen. De school is vlak bij ons huis en onderweg werden we een aantal keren aangesproken. Meerdere mensen hebben gezien wat er gisteren gebeurde en het was schijnbaar nogal heftig. Ik denk dat het niet het laatste ongelukje van Sheng is op school. Hij is nou eenmaal een wild mannetje. Toch ben ik enorm geschrokken.

Knutseldag

Omdat we de hele week druk zijn geweest wilde ik vandaag gewoon een keertje lekker thuis blijven. Ron en de kids vonden dat een goed plan. We hebben vanmiddag het "knutsel kleed" op tafel gelegd en Yulin en Sheng zijn uren zoet geweest met klei. Sheng snapt eindelijk wat de bedoeling er van is. Nadat ze op een gegeven moment wel klaar waren met de klei vroeg Yulin zich af wat ze zou gaan doen, ik stelde voor om de strijkkraaltjes te pakken. Dat vond ze een goed plan. Yulin vind het altijd leuk als ik ook mee doe, ik wilde eigenlijk lezen, maar ja. Samen zijn we leuk bezig geweest, Sheng mocht toekijken. Hij is echt nog te jong voor kleine kraaltjes, afgelopen zaterdag zag ik heel toevallig dat er iets in zijn neus zat.
Het was zo klein dat ik me afvroeg of ik echt wel iets zag. Ron geroepen, hij zag niets. Later keek ik nog eens en Sheng had echt wel iets in zijn neus zitten. De "goudstukken" van zijn nieuwe Playmobiel. Met een pincet heb ik ze er uit gehaald.
Geen klein spul meer voor Sheng.
Nadat we onze avondmaaltijd ophadden wilde Yulin nog even verder spelen met haar kraaltjes. Tussendoor hebben Ron en ik Sheng naar bed gebracht. Toen ik weer beneden kwam zat Lotje op tafel bij Yulin.
Lotje, die zolang moeite had met Yulin en Sheng. Ze begint er eindelijk aan te wennen. Fijn!! Ooit hebben we veel geld voor Lotje moeten betalen. Thuis aangekomen bleek na een aantal dagen dat haar inentingen niet klopten, ze had niesziekte en ga zo maar door. In principe hadden we haar terug kunnen brengen naar de fokster, maar wat doe je als een poesje die je net hebt de eerste nacht al tegen je aan ligt in bed. Bovendien hadden we gezien hoe de fokster was veranderd. Eerst was ze een liefhebster van Noren, nu niet meer. Het ging ondertussen om het geld. De poezen die ze niet kwijt kon liet ze "gewoon inslapen". Het terug brengen van Lotje was dan ook geen optie voor ons. Lotje, ze wordt al weer bijna 6. Wat is ze lief, ze zit nu op mijn schoot. In november ben ik jarig, graag zou ik een Neva Masquerade kitten (Sibeer) krijgen. Ron trapt er waarschijnlijk niet in.