Gisteren zijn we lekker een dagje naar Gorssel geweest naar de vriendin van Yulin. Gorssel ligt vlak bij een aantal leuke steden en eigenlijk had ik zin om lekker met zijn allen te gaan winkelen in Deventer of Zutphen maar de kinderen waren zo lekker aan het spelen dat we met elkaar besloten om maar niet te gaan. Toen wij 'savonds weer thuis kwamen en de post bekeken zat daartussen een leuk aankomst kaart/boekje van Karin die ik 'ken' van de SN lijst.
Achter op dat boekje stond een tekst die mij raakte, de tekst is van Starfish.
http://starfishnetherlands.blogspot.com/
De tekst gaat zo:
Op een dag kwamen Leraar en Leerling terwijl ze aan het wandelen waren op een strand, waar duizenden zeesterren lagen die door de storm uit zee geworpen waren. Ze lagen te kronkelen en dood te gaan in de hete zon. Zwijgend pakte de Leraar een zeester op en gooide hem voorzichtig terug in de golven. Overweldigd door de ongelooflijke hoeveelheid stervende zeesterren bleef de Leerling staan en keek toe terwijl de Leraar steeds een andere zeester pakte en die teruggaf aan het koele water. Uiteindelijk sprak de Leerling. Hij zei: "Maar Leraar, waarom zou u dit zelfs maar proberen? Er zijn er veel te veel. Wat helpt dat nou?" De Leraar pakte weer een andere zeester uit het hete zand en droeg die naar de zee om hem daar los te laten. Toen draaide hij zich om naar de Leerling en zei: "Het helpt deze."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten