Fijne jaarwisseling iedereen

Het gezicht achter de SN

Het is al weer en tijdje geleden dat wij ons inschreven bij K&T voor een kindje met een SN.In de eerste instantie hadden we aangegeven dat we open stonden voor een kindje met een schisis. Na een tijd lang lid te zijn van de SN lijst besloten wij om onze voorkeur bij K&T uit te breiden. Kort daarna kregen we het voorstel van Sheng, hij heeft ABS, met een volledige dubbelzijdige schisis,en nog het één en ander.
Tijdens de polsing was het niet helemaal duidelijk wat hij allemaal mankeerde.
Maar het geen wat hij had stond allemaal in ons "lijstje".

Een SN waar wij beiden nooit achter stonden was het missen van een ledemaat. Dat veranderde toen ik ooit op de televisie de film over de adoptie van Nina zag. Op dat moment zag ik een gezicht achter de SN. Ron trouwens niet. Op dit moment volg ik Nina elke dag en volgens mij velen anderen ook. Met een brok in mijn keel, wat is dit mooi!

http://shenqiubackinchina.blogspot.com/

Yulin heeft haar B diploma

Afgelopen zaterdag moest Yulin afzwemmen voor haar B diploma. Ze heeft die gehaald en als kadootje kreeg ze een Nintendo DS, die ze al zo lang wilde hebben. Ze moest wel zelf een gedeelte meebetalen. Het is al twee dagen heerlijk rustig in huis.

Van de Meiling site

Meiling heeft een wachtlijststop voor de gezonde kindjes uit China. Hoe lang zal het duren voordat K&T ook aangeeft te gaan stoppen? Ik weet nog dat er destijds bij de VIA vermeld werd dat adoptie onzeker was. De enige zekerheid die we kregen was de grote onzekerheid tijdens de gehele procedure. Daarnaast kregen we ook nog het advies om tijdens de raadsgesprekken vooral niet onze voorkeur uit te spreken voor China want dat soort dingen moest je niet in het gezinsrapport laten vastzetten. Nu zie ik waarom. Het is mij duidelijk waarom Meiling en WK stoppen met de NSN procedures, maar voor de wachtenden op een gezond Chinees kindje zal het moeilijk zijn. Zullen zij ooit een voorstel krijgen? Als wij nog een procedure hadden kunnen opstarten zou het sowieso een kindje met een SN geworden zijn.

Van de Meiling site:

Wachtlijststop gezonde kinderen China
Het bestuur van Stichting Meiling heeft besloten om vanaf 9 december 2009 een wachtlijststop in te stellen voor de adoptie van gezonde kinderen uit China. Ouders die vanaf 9 december op Centrale Intake komen, kunnen niet meer voor deze categorie kinderen bemiddeld worden.Dit bestuursbesluit is genomen op basis van het door CCAA aangegeven feit dat de wachttijd verder op zal lopen, waardoor het nog jaren zal duren voor de ouders die nu al op de wachtlijst staan in aanmerking komen voor bemiddeling.
Terug naar het overzicht

December

Het lijkt al heel lang geleden maar dat is niet zo. Wachten op het voorstel van Sheng. Destijds ging het niet zo als tegenwoordig met de shared list.
Eens in de ongeveer 3 a 4 maanden kwam er een zogenaamde batch voorstellen binnen bij Stichting Kind en Toekomst, meestal ging het om ongeveer 15 kindjes. Door op de Special Needs lijst te kijken zag je waneer Bertie met de voorstellen begon, helaas kon je ook aftellen hoeveel voorstellen er al gedaan waren. Ik zat altijd zo'n beetje in de telefoon en als die dan ging dan bleef ik erin, want wie weet.
Zo ook in december 2006, Bertie was net een aantal dagen voor de kerst begonnen met het doen van voorstellen, ik hoopte zo dat we deze keer bij zouden zitten. Dat zaten we niet, sindsdien is kerst voor mijn gevoel altijd anders.

Waarom China mij twee dochters schonk

Ik ben begonnen met mijn nieuwe boek maar het is zo schokkend. Af en toe leg ik 'm even een uurtje weg om bij te komen.



Schokkende reportage over China’s bevolkingsbeleid

In 2001 en 2004 kreeg Martijn Roessingh in China zijn adoptiekinderen overhandigd. Zijn eerste dochter was bij de overdracht tien maanden oud, zijn tweede dochter zeventien maanden. Over hun achtergrond wist hij niets. Om daar meer over te weten te komen gaat hij opnieuw naar China. In zijn zoektocht naar de herkomst van zijn kinderen ontdekt hij de soms bizarre gevolgen van de Chinese bevolkingspolitiek. Hij ontmoet moeders die hun baby hebben weggelegd, kinderen die zijn afgestaan, medewerkers van tehuizen, pleegouders, politieagenten, bevolkingsambtenaren en wetenschappers.

Stukje bij beetje ontrafelt hij het raadsel waarom zijn kinderen ter adoptie zijn afgestaan. Hij onderzoekt de plekken waar ze zijn gevonden, spreekt de mensen bij wie ze hun eerste levensmaanden hebben doorgebracht en vraagt zich af of ze verhandeld zijn. Hij ontdekt dat de bevolkingspolitiek die dit allemaal in gang heeft gezet is geïnspireerd op het werk van Nederlandse wetenschappers. Maar slaagt hij er ook in de biologische ouders van zijn dochters te vinden?

Drukke dag achter de rug

Een tijdje geleden werd er op de school van de kids gevraagd wie er vandaag hulpouder wilde zijn bij het pepernootjes bakken of wie zijn keuken beschikbaar stelde. Dat laatste leek Ron niks dus heb ik hem aangemeld als hulpouder. Om 9.30 uur moest hij klaarstaan in de klas van Yulin en met 6 leerlingen ging hij naar het huis van Lara die toevallig ook nog een vriendinnetje van Yulin is. Ik ben lekker thuis gebleven met Sheng, gezellig Sinterklaas muziekje opgezet en we vermaakten ons wel. Vanmiddag kon ik eindelijk eens kijken bij de danslessen van Yulin. Ik vond het leuk, echt leuk! Ron en Sheng hebben tussendoor wat boodschapjes gedaan op de markt maar zelf heb ik lekker een uurtje zitten genieten van mijn dochter. Na de les hebben we snel even wat te eten gehaald bij de snackbar want we hadden een brief van Sinterklaas gehad waarin stond dat hij vandaag onze kadootjes zou brengen.
Weer twee grote zakken vol waren het, te veel eigenlijk. Maar twee kindjes genoten en daar gaat het om. Zelf weet ik eigenlijk nooit wat ik hebben wil. Een tijdje geleden had ik een briefje op de koelkast geplakt wat ging over een nieuw uitgebracht boek met de titel: Waarom China mij twee dochters schonk. Dat boek heb ik heel toevallig van Sinterklaas gekregen. Ik ben benieuwd.

Zondag gaan we de kerstboom opzetten, wat vroeg misschien maar op mijn werk beginnen we ook altijd op 6 december al met de versieringen. Vandaar en het is 'sochtends nog zo donker in huis, een beetje extra verlichting is wel zo gezellig.

Niet normaal

Twee dagen geleden is er ingebroken in de auto van mijn ouders. Het is 'snacht gebeurd en bijna niet te geloven. Mijn ouders wonen ook bij ons in de stad in een vrijstaand huis aan het einde van een doorlopende weg. Mijn vader zet zijn auto altijd onder de carport die vanaf de weg goed te zien is. Zelfs nog met verlichting als het donker is.
De inbrekers hadden het voorzien op de airbags en die zijn met grof geweld verwijderd, de schade is enorm. Totaal zo'n 6000 euro. Natuurlijk is het verzekerings werk maar goed daar gaat het niet om. Mijn ouders zijn er helemaal kapot van hoeveel geweld er gebruikt is. Motorkap gesloopt, portieren beschadigt, dash bord gesloopt, alle bedradingen kapot gerukt, niet normaal. De politie wist te vertellen dat dit soort inbraken op verzoek gaat van minder frisse garagehouders die
airbags nodig hebben voor klanten. Bah!

Yulin en Sheng zijn al helemaal klaar voor Sinterklaas die morgen op school komt.

Van de site van Wereldkinderen

Wereldkinderen neemt sinds januari 2008 geen aanvragen voor gezonde kinderen uit China van aspirant adoptieouders in behandeling.

De buitenlandse adoptie valt onder de verantwoordelijkheid van het China Centre of Adoption Affairs (CCAA). In oktober heeft een delegatie van het CCAA een bezoek gebracht aan Nederland. Uit dit bezoek bleek dat de noodzaak om aanvragen voor gezonde kinderen in te dienen steeds verder afneemt. Als reden werd gegeven dat minder kinderen te vondeling gelegd lijken te worden en een grotere groep kinderen lokaal wordt geadopteerd.

Adoptie van gezonde kinderen uit China is de afgelopen jaren regelmatig negatief in het nieuws geweest. Misstanden en ondoorzichtigheid van de procedure voordat het kind in de adoptieprocedure terecht komt, hebben niet alleen Wereldkinderen maar ook de publieke opinie in Nederland beïnvloed. Adoptiegezinnen en geadopteerden zijn hierdoor onbedoeld onder druk komen te staan.

Wereldkinderen heeft vaak aandacht gevraagd voor de kwetsbaarheden in de procedure vanuit het belang voor verantwoorde adopties. Met name het ontbreken van achtergrondinformatie van kinderen is voor betrokkenen een heikel punt. Onze zorg over het ontbreken van achtergrondinformatie is ook aan het CCAA overgebracht. Wereldkinderen heeft het Ministerie van Justitie gevraagd bij de Chinese Autoriteiten er op aan te dringen alle bekende informatie beschikbaar te maken voor de dossiers.

Wereldkinderen besluit tot afbouw van het programma waarin gezinnen gezocht worden voor gezonde kinderen. Lopende procedures zullen gewoon afgerond worden. Een belangrijke reden is dat de procedures in lengte toenemen omdat steeds minder gezonde kinderen voor buitenlandse adoptie in aanmerking komen. Het gebrek aan inzicht in de achtergrond van de gezonde kinderen speelt eveneens een rol bij dit besluit.

Wereldkinderen benadrukt volledig vertrouwen te hebben in het CCAA en heeft respect voor hetgeen bereikt is in de afgelopen jaren.
Voor kinderen die speciale zorg nodig hebben, worden via de zogenoemde special need procedure nog steeds gezinnen buiten China gezocht. In tehuizen is de zorg voor deze groep kinderen, ondanks de aanzienlijke verbetering in de afgelopen jaren, nog niet optimaal. De kans op adoptie in China zelf is vanwege allerlei redenen (stigma, financiële middelen) nog gering. Wereldkinderen blijft zich inzetten geschikte gezinnen voor deze groep kinderen te vinden. Overweegt u een kind via deze procedure in uw gezin op te nemen, kijkt u dan voor de voorwaarden op onze site.

Yulin zit in groep 3

Yulin zit in groep 3 en is heel erg druk met het leren lezen en schrijven.
Dit boodschappenlijstje heeft ze op school gemaakt.

Sinterklaas is aangekomen

Eindelijk was het dan zover de aankomst van Sinterklaas. Het was druk, heel erg druk maar wel gezellig, dat vonden Sheng en Yulin ook. Vanavond mogen ze hun schoen zetten.

Buisjes

Vanochtend zijn we allemaal lekker vroeg opgestaan, Sheng moest al om 7.30 uur in het ziekenhuis van Baarn zijn voor het plaatsen van buisjes. We hebben eerst Yulin naar Marijke, onze gastouder, gebracht. Yulin heeft daar ontbeten waarna Marijke haar naar school gebracht heeft. Ron en ik wilden graag beiden bij Sheng zijn.
We waren veels te vroeg in het ziekenhuis, als eerste zelfs. Sheng zijn temperatuur werd opgenomen, er werden een aantal vragen gesteld over opnames in buitenlandse ziekenhuizen, i.v.m. MRSA, daarna mocht Sheng zijn operatiejasje aantrekken.
We moesten lang wachten voordat we aan de beurt waren. Ron en ik hadden al afgesproken dat ik deze keer mee zou gaan naar de anesthesist. Ik ben meegegaan en ik vond het erg naar om te zien hoe bang Sheng was. Gelukkig kreeg ik meteen daarna een , minder lekker, kopje koffie aangeboden. Vrij snel mocht er één van ons weer naar de uitslaapkamer, dat was Ron. Zelf was ik ondertussen al weer teruggelopen naar onze zaal. Sheng kwam daar ook weer snel terug en wij hoorden hoe aan een ander jongentje gevraagd werd of hij iets wilde eten. Ons mannetje reageerde direct, hij had honger! Nadat hij een broodje kaas, mijn meegenomen peer, een ijsje en nog een broodje smeerworst opgegeten had wilde ik eigenlijk wel naar huis. Ron ook, helaas mocht dat niet. We moesten wachten op de arts voor nadere instructies. Dat duurde lang, gelukkig kwamen er op een gegeven moment twee clowns langs en dat was echt leuk. Een hele leuke afleiding voor de kleintjes en dat waren er nogal wat.

Sheng is er klaar voor

Nieuwe fiets voor Yulin

Het heeft even geduurd voordat Yulin het kon maar uiteindelijk is het gelukt.
Ze begint eindelijk lekker te fietsen. Helaas werd haar oude fietsje te klein. Ik weet nog steeds niet hoe ik er op kwam maar ik wilde graag dat haar nieuwe fiets een "oma" fiets zou worden.
Nou zijn die niet echt makkelijk te vinden in 20 inch. Ron en ik zijn een aantal weken bezig geweest om er eentje te vinden die wij en Yulin leuk vonden.
Afgelopen week heb ik de knoop doorgehakt en een fiets bij een webshop gekocht.
Een roze met bloemen er op. Voor de zekerheid onder rembours laten bezorgen.
Woensdag middag was het zover, de fiets werd bezorgd. Tot mijn stomme verbazing was het geen roze met bloemen maar eentje met hartjes.(heel erg mooi) Probleem, hoe zou Yulin er op reageren. Ze was er erg blij mee. Sheng draaide er ook verrukt om heen. We hadden de fiets in de keuken gezet en Sheng pakte mijn opstapje, zette die voor de fiets en ging zitten. Hij zat helemaal verliefd te kijken, wat heeft hij toch met roze?
'Savonds heb ik nog wel even kontakt opgenomen met de leverancier,ik vond het niet normaal om zomaar een andere fiets te sturen dan die ik besteld had, al is deze ontzettend gaaf!

KNO arts

Nadat ik vanochtend Sheng en Yulin naar school gebracht had ben ik snel even naar AH gefietst voor wat boodschappen. Toen ik thuis kwam zag ik Ron ook aankomen, hij had een aantal uurtjes gewerkt maar dat ging niet goed. Hij voelde zich zo beroerd.
Na ons middag eten ben ik snel met Sheng naar onze wekelijkse logopedie geweest, helaas hadden we op de terugweg een klein ongelukje. Ik weet nog steeds niet hoe het kwam. We moesten wachten bij het stoplicht, het regende behoorlijk, ik zou wegfietsen en daar lagen we. Fietsen met een paraplu doe ik in ieder geval nooit meer. Een aardige mevrouw zag ons liggen en kwam ons te hulp. Toen we thuis kwamen konden we ons omkleden want we waren volgens mij ook nog in een plas gevallen. Meteen daarna zijn we richting Baarn vertrokken want we hadden nog een afspraak bij de KNO arts. Het was dezelfde ramp als de vorige keer in het WKZ, Sheng was ook nu niet door de arts te benaderen. Hij was zo aan het huilen en gillen dat op een gegeven moment ook bij mij de tranen kwamen. Wisten me maar waarvoor hij nou zo bang is. Kon hij maar meer vertellen over zijn ziekenhuis opnames in China.
Over 4 weken krijgt hij in ieder geval buisjes en dan wordt ook het oorsmeer weggehaald. Onder volledige narcose.

Lieve Paul

Een tijdje geleden heb ik een vraag ingestuurd naar het t.v. programma Lieve Paul.
Vorige week werd ik gebeld door de programma makers en ik werd uitgenodigd, mijn vraag paste in de uitzending die 15 oktober opgenomen werd. Helaas kon ik geen vrij krijgen van mijn werk. Alle gegevens zijn wel bewaard want ze konden er wel wat mee, dus wie weet. Eigenlijk weet ik het zelf niet of ik wel op de tv wil komen. Ik ben niet verlegen maar het is toch niet iets alledaags.

Make your Stick Figure Family at FreeFlashToys.com

Bulgaria's Abandoned Children

In 2007 werd de documentaire 'Bulgaria's Abandoned Children' voor het eerst uitgezonden. Het veroorzaakte wereldwijd veel commotie om te zien dat in een land dat net lid was geworden van de Europese unie kinderen zo ernstig verwaarloosd werden in tehuizen. Bulgarije heeft het hoogste aantal kinderen met een verstandelijke of lichamelijke beperking dat in tehuizen woont. De film was een ware eye opener, er werd geld in gezameld en de kinderen werden overgeplaatst.
18 maanden later ging later Kate Blewet terug om een aantal kinderen te filmen. Deze film laat zien wat een enorm grote verandering er in hun leven heeft plaats gevonden als gevolg van alle reacties op de eerste documentaire.
De film toont ook dat voor kinderen die beschadigd voor het leven leken, waar geen contact mee mogelijk leek, er verandering mogelijk is. Veel kinderen krijgen ondertussen de zorg de zij zo ontzettend nodig hadden.Op 15 oktober om 21.00 uur zend de BBC four het vervolg hier op uit.
'Bulgaria's Abandoned Children' ( revisited)
Wij kunnen helaas BBC four niet ontvangen maar de documentaire is ongetwijfeld op
internet te zien.( na de uitzending)




Voor wie de eerste documentaire wil zien. De beelden zijn zeer schokkend.

weekje Turkije

Nadat Yulin vorige week zaterdag afgezwommen had voor haar A diploma zijn we richting Schiphol vertrokken voor een weekje vakantie met de hele familie.
Mijn ouders waren afgelopen zomer 50 jaar getrouwd. Toen zij 25 jaar getrouwd waren zijn we met zijn allen naar Korfoe geweest, vorige week waren we in Bodrum. Met tussendoor een dag naar Kos.
Het was een fantastische week met stralend weer, we hebben genoten.
Helaas ben ik zaterdag zo hard gevallen dat ik nu met een gekneusde hand en pols loop. De eerste dagen zal ik in een mitella moeten lopen en als de pijn woensdag niet minder is dan zullen er foto's gemaakt moeten worden of er niets gebroken of gescheurd is.

Wat een rot dag

Wij hadden vandaag onze allereerste afspraak bij het schisisteam. Natuurlijk zijn we al meerdere keren in het WKZ geweest met Sheng maar we moesten altijd naar de isolatie kamer. Nu niet meer!!
We gingen om 9 uur weg en terwijl we in de auto zaten hoorden we dat er een file van 8 km. richting Utrecht stond, balen. Ron komt opeens ook nog tot de conclusie dat we weer terug moeten om te tanken, ik was boos. Terug richting pomp, ondertussen was het al 9.15 uur. Toen we uiteindelijk op de snelweg richting Utrecht stonden was het al half tien. Onderweg stonden we een aantal keren vast maar precies op tijd melde wij ons bij receptie 9. We mochten meteen mee met de logopdiste. De spraak van Sheng is op dit moment goed als je er naar kijkt dat hij een dubbelzijdige schisis heeft en pas een jaar bij ons is. Daarna moest het gehoor van Sheng getest worden. Hij werkte niet mee, bij de logopediste trouwens ook niet. Over een half jaar moeten we bij beiden terugkomen. We zijn bij de plastisch chirurg geweest die meteen even naar Sheng zijn handjes en voetjes gekeken heeft. Daarna zijn we naar de KNO arts geweest, wat een ramp. Sheng was bang, we hebben hem nog nooit zo bang gezien. Hij zat bij Ron op schoot in de behandelstoel, de arts wilde in zijn oren kijken en hij werd panisch,huilen, gillen, krijsen. Vreselijk, op dat moment wil je zelf in de behandelstoel gaan zitten. Hij had grote proppen oorsmeer in zijn oor, één oor is schoon de andere moet nog. En achter het trommelvlies zit te veel vocht.
Waarschijnlijk krijgt Sheng buisjes. De wachttijd daarvoor in het WKZ is 5 maanden,
het advies was dan ook om naar het plaatselijke ziekenhuis te gaan. Toen we thuiskwamen heb ik meteen een afspraak gemaakt. Daarna moest ik nog werken, mijn hoofd stond daar niet helemaal naar.

Een aantal leuke dagen

We hebben twee leuke dagen achter de rug.
Gisterochtend heeft Yulin proefgezwommen voor haar A diploma en dat ging goed! Na het proefzwemmen zijn we snel de boodschappen gaan doen want Yulin had nog een verjaardags feestje in Gorssel. Ik kon helaas niet mee omdat ik moest werken.

Vandaag hadden we afgesproken met onze reisvrienden uit Guangzhou. We zien elkaar vanwege de grote reis afstand niet zo heel vaak maar als we elkaar zien dan is het altijd leuk. Vanochtend om een uur of elf waren ze bij ons. We hebben bij gekletst, de beide jongens vergeleken, wat is Sheng toch klein. Na de lunch zijn we lekker naar buiten gegaan. In onze wijk is een mooi speel/wandelgebied. Fiets,step en tractor mee, de kids hebben zich prima vermaakt. Natuurlijk hebben we deze dag afgesloten bij ons plaatselijke wok restaurant. Heel toevallig kwam ik daar ook nog mijn ouders tegen.

Morgen hebben we een verjaardag, van de week is onze allereerste afspraak bij het volledige schisisteam. Yulin gaat afzwemmen voor haar A diploma en we moeten natuurlijk ook gewoon werken. Een drukke week dus.

Ongelukje op school

Sheng heeft gisteren een ongelukje op school gehad. Tijdens één van zijn wilde spelletjes moest hij een mevrouw ontwijken waarna hij tegen een paal is geknald.
Het resultaat is een lichte hersensschudding en zijn gezicht is bont en blauw.
Hij moet het een tijdje rustig aan doen. Gisteravond en gisternacht moesten we hem om de twee uur wakker maken zodat hij niet volledig weg kon zakken. Ik heb hem vandaag lekker thuis gehouden. We zijn alleen een paar keer weggeweest om Yulin naar school te brengen en op te halen. De school is vlak bij ons huis en onderweg werden we een aantal keren aangesproken. Meerdere mensen hebben gezien wat er gisteren gebeurde en het was schijnbaar nogal heftig. Ik denk dat het niet het laatste ongelukje van Sheng is op school. Hij is nou eenmaal een wild mannetje. Toch ben ik enorm geschrokken.

Knutseldag

Omdat we de hele week druk zijn geweest wilde ik vandaag gewoon een keertje lekker thuis blijven. Ron en de kids vonden dat een goed plan. We hebben vanmiddag het "knutsel kleed" op tafel gelegd en Yulin en Sheng zijn uren zoet geweest met klei. Sheng snapt eindelijk wat de bedoeling er van is. Nadat ze op een gegeven moment wel klaar waren met de klei vroeg Yulin zich af wat ze zou gaan doen, ik stelde voor om de strijkkraaltjes te pakken. Dat vond ze een goed plan. Yulin vind het altijd leuk als ik ook mee doe, ik wilde eigenlijk lezen, maar ja. Samen zijn we leuk bezig geweest, Sheng mocht toekijken. Hij is echt nog te jong voor kleine kraaltjes, afgelopen zaterdag zag ik heel toevallig dat er iets in zijn neus zat.
Het was zo klein dat ik me afvroeg of ik echt wel iets zag. Ron geroepen, hij zag niets. Later keek ik nog eens en Sheng had echt wel iets in zijn neus zitten. De "goudstukken" van zijn nieuwe Playmobiel. Met een pincet heb ik ze er uit gehaald.
Geen klein spul meer voor Sheng.
Nadat we onze avondmaaltijd ophadden wilde Yulin nog even verder spelen met haar kraaltjes. Tussendoor hebben Ron en ik Sheng naar bed gebracht. Toen ik weer beneden kwam zat Lotje op tafel bij Yulin.
Lotje, die zolang moeite had met Yulin en Sheng. Ze begint er eindelijk aan te wennen. Fijn!! Ooit hebben we veel geld voor Lotje moeten betalen. Thuis aangekomen bleek na een aantal dagen dat haar inentingen niet klopten, ze had niesziekte en ga zo maar door. In principe hadden we haar terug kunnen brengen naar de fokster, maar wat doe je als een poesje die je net hebt de eerste nacht al tegen je aan ligt in bed. Bovendien hadden we gezien hoe de fokster was veranderd. Eerst was ze een liefhebster van Noren, nu niet meer. Het ging ondertussen om het geld. De poezen die ze niet kwijt kon liet ze "gewoon inslapen". Het terug brengen van Lotje was dan ook geen optie voor ons. Lotje, ze wordt al weer bijna 6. Wat is ze lief, ze zit nu op mijn schoot. In november ben ik jarig, graag zou ik een Neva Masquerade kitten (Sibeer) krijgen. Ron trapt er waarschijnlijk niet in.

Gewoon mooi van de LWB.

De zesde verjaardag van Yulin

Yulin is midden in de zomervakantie jarig en dat hebben we vandaag gevierd met een aantal vriendinnetjes en 1 vriendje.

We zijn naar Putten geweest naar een Landal park.

Daar aangekomen moest er natuurlijk eerst lang zal ze leven gezongen worden waarna iedereen een snoephuisje mocht maken.

Iedereen was druk bezig totdat onze begeleider een muziekje opzette. Een paar meisjes begonnen meteen te dansen en ik vroeg me zelf af of ik niet beter een disco feestje had kunnen organiseren. Nadat iedereen uitgedanst was zijn we gaan midgedgolfen, leuk maar moeilijk voor 5 en 6 jarigen. Heel toevallig was er vandaag, waarschijnlijk voor de vakantiegangers, een roofvogel show op het park en onze begeleider vroeg of we het leuk vonden om te kijken. Ik had zoiets van leuk prop dat ook maar in ons programma. Na het midgetgolfen zijn we dus naar de vogelshow wezen kijken. Indrukwekkend! Er waren gieren, uilen, raven en nog een aantal enge exemplaren.

De show was erg indrukwekkend. Tussen neus en lippen door melde onze begeleider nog even dat Yulin ook mee mocht doen omdat ze haar verjaardagsfeestje vierde. Ze kreeg een handschoen aan en wat voer, (ik wil niet weten wat het was nadat ik meerdere dode eendags kuikens voorbij had zien komen, iets waar ik zeer veel moeite mee heb) waarna de vogel heen en weer moest vliegen tussen haar en haar allerliefste vriendin. Yulin verblikte of verbloosde niet.

Er werden meerdere keren vrijwilligers gevraagd en Ron melde zich ook nog een keertje aan.

Na de vogelshow hadden we een prinsessenspeurtocht door het park met halverwege een speeltuin. Daarna hebben we gezellig met elkaar gegeten. Het was een leuk feestje.

De eerste schooldag van Sheng

Sheng zijn eerste schooldag ging anders dan dat we verwacht hadden.

We zijn vanochtend met zijn viertjes naar school gelopen en omdat het klaslokaal van Sheng nog op slot zat besloten we om dan eerst maar naar Yulin d'r klas te lopen. Gezellig, dat vond Sheng ook. Hij wilde er niet meer weg, waarschijnlijk dacht hij dat dit zijn klas was. Hij kwam huilend in zijn eigen klas aan en wilde niets meer alleen maar naar huis. De juf ving hem gelukkig goed op. Ik ben samen met Ron naar huis gelopen en Ron heeft ze beiden weer opgehaald tussen de middag. Het ging ondertussen weer goed met Sheng. Na onze lunch was het weer een drama, Sheng wilde niet terug naar zijn klas. Weer was het zijn juffrouw die wel wist hoe ze dit moest oplossen. Toen Ron hem om 15.00 uur weer ophaalde was hij getuige van een leuk dansje van de kinderen uit Sheng zijn klas en Sheng deed leuk mee.
Toen we vanavonds aan tafel zaten had Yulin nog een leuk verhaal. Zij heeft schijnbaar gelijk pauze met Sheng en omdat de klaslokalen vlak bij elkaar liggen zien ze elkaar dan. De kinderen uit haar klas hadden Sheng geroepen toen ze buiten waren. (iedereen kent hem en hij is erg populair) Sheng is toen gewoon bij de kinderen uit Yulin d'r klas gaan spelen wat niet mocht.
We wachten af hoe het morgen zal gaan.

De vakantie zit er weer op

Gisteravond zijn we thuisgekomen vanuit Deauville waar we een ontzettend leuke vakantie gehad hebben met mooi weer. Het was voor Sheng de eerste keer dat hij campeerde, nou hij vond het fantastisch. Ons mannetje genoot echt overal van.
We zijn naar het strand geweest, we hebben een aantal dagen bij het zwembad doorgebracht.
We zijn in Honfleur naar een vlindertuin geweest. De mooiste vlinders fladderden om ons heen, Sheng was doodsbang. Yulin vond het prachtig, Ron en ik ook. Honfleur zelf was ook een hele mooie plaats met een grote, leuke, haven.
We zijn naar een dierentuin geweest waar de dieren, bijna, vrij rondliepen. Yulin en Sheng waren het meest onder de indruk van de bijbehorende kinderboerderij. Daar kon je zakjes voer kopen voor de geitjes. Ik besloot om eens een keer iets voor mezelf te kopen, jawel een zakje geitenvoer. Ron haalde een zakje voor me die ik voorzichtig openmaakte, de geitjes drongen om me heen. Terwijl ik mijn hand, genietend, in het zakje stopte kwam er een hele grote geit op me af die zo mijn voer pikte. Een mooi schouwspel voor de mensen om ons heen omdat ik om hulp riep. Rotbeest!! Helaas lag de videocamera nog in de vouwwagen.
Er waren veel hele leuke kleine plaatsjes om te bezichtigen, werkelijk overal verkochten ze de lekkerste belegde broodjes. Ik denk niet dat ik afgevallen ben wat ik eigenlijk wel wilde. We zijn namelijk ook bijna elke dag uit eten geweest. Kortom we hebben het leuk gehad.

Morgen wordt de eerste schooldag van Sheng en ook van Yulin natuurlijk.
Ron en ik hebben nog een weekje vakantie. Als Yulin en Sheng morgen op school zitten gaan we eerst onze poezen ophalen uit het pension, ik mis ze.

Samen tuinieren

Er was vandaag zomermarkt in de stad en er was ook een kinderboerderij gemaakt. We zijn vanmiddag dus lekker de stad in gegaan. Het was druk, heel druk. Erg veel toeristen, om de een of andere reden herken je ze meteen. Toch was het gezellig, de kinderboerderij was leuk.

Sheng liep achter de kippen aan met hooi, hij dacht dat ze honger hadden. Er waren ook nog konijnen, een ezeltje, geitjes, schapen, eendjes. Veel beestjes dus.

De markt was ook leuk , we hebben ons prima vermaakt. Op de terugweg zijn we iets gaan drinken bij opa en oma, waarna we erg laat thuiskwamen.

Na ons avondeten ben ik even de tuin ingedoken, het was me opgevallen dat er weer veel onkruid stond. Yulin helpt tegenwoordig mee.

Wat iedere adoptieouder zou moeten weten, geschreven door Amy van de LWB.

Wat kunt u verwachten wanneer u een kind verwacht (uit China)Ik zou zo graag willen dat
een manier was om ALLE adoptieouders te onderwijzen over de realiteit van institutionele zorg, maar ik realiseer mij door mijn dagelijks werk dat er net zoveel ouders zijn die niet online alles lezen wat ze kunnen vinden over adoptie als wel. Er zijn honderden en honderden en honderden ouders die geen idee hebben hoe het leven van een kind in een weeshuis is, en die overzee gaan om hun "China doll" te halen, om daar een baby overhandigd te krijgen die niet reageert, mager is, niet in staat is te eten. etcetera etcetera etcetera. Toen ik vorige maand mijn zoon adopteerde, liep ik diverse keren naar het White Swan hotel om daar met ouders te praten, en telkens weer sprak ik met vaders en moeders die geen benul hadden van de problemen van hun kinderen.Ik hoorde zo vaak dingen als: "Ze wil geen vast voedsel eten" (orale afkeer), "Ze heeft geen spiertonus" (spieratrofie van het de hele dag in een bedje liggen), "Ze lacht niet" (pure rouw omdat ze van haar pleegmoeder weggenomen is). Waarschijnlijk omdat ik in China woon, ga ik er vanuit iedereen die adopteert dat ook weet, wat niet het geval is.Ik sprak met minstens een dozijn ouders dat niet eens de naam van het weeshuis van hun kind wist, en terwijl ik zachtjes zei: "U zou dit in het belang van uw kind uit uw hoofd kunnen leren", probeerde ik op hetzelfde moment te verwerken hoeveel ouders helemaal naar China gaan zonder ooit iets gelezen te hebben over postinstitutionele kwesties. Dit was ontnuchterend voor mij. Baby's uit de NSN (reguliere)procedure, alsmede de SN (special needs) procedure kunnen problemen hebben met hechting, motorische vaardigheden, emotionele problemen en nog veel meer. Ik denk dat iedereen op de WCC (Waiting Children China) lijst dit erkent, als ook beseft dat alle kinderen (biologisch eigen of niet) dezelfde problemen kunnen hebben. Wonen in een weeshuis verhoogt natuurlijk de kans. Ik denk dat het te gemakkelijk is te zeggen dat de vergunninghouders meer moeten doen, als ook de RvK, maar ik denk echt dat de meeste van hen de informatie aan de ouders proberen te geven, maar vaak willen ouders het niet horen of denken ze dat het hen niet zal overkomen. Nogmaals, ik ben er vaak verbaasd als ik met ouders die binnenkort vertrekken praat en me dan realiseer dat zij niet voorbereid zijn. Eén familie adopteerde vanuit een pleegzorgprogramma, en toen ik zei dat het kind ZEER aan de pleegmoeder gehecht was, zei de vader: "Dus dan zou ze wel een uur of zo kunnen huilen?" Een uur of zo? Ze verbleef meer dan een jaar in een pleeggezin! Ik probeerde uit te leggen dat dit meisje op het punt stond alles te verliezen wat zij ooit gekend had, en dat zij niet moesten verwachten dat zij na een uur zonnig, gelukkig en vol van karakter zou zijn. Ik verzocht hen de 72-uur-regel te onthouden... dat zij haar na 72 uur waarschijnlijk zouden zien fonkelen, maar dat ze waarschijnlijk ook daarna nog lange tijd zou treuren. Ik denk dat veel adoptieouders de "slechte dingen" niet willen lezen, en daarom denk ik dat het uiteindelijk de ouders zelf zijn die in gebreke blijven, omdat zij zichzelf niet genoeg onderwezen hebben. Er is een overvloed aan boeken over postinstitutionele kwesties. Ik vergelijk dit met toen ik zwanger was van mijn kinderen en "Wat kunt u verwachten wanneer u in verwachting bent" las, en ik het gedeelte over de keizersnede oversloeg. Elke keer ging ik naar het navolgende hoofdstuk want "dat zou mij niet gebeuren". Nou, met mijn vijfde baby, toen ze me richting een noodkeizersnede spoedden, wenste ik dat ik dat gedeelte gelezen had! Maar op dat moment in de operatiekamer, terwijl ze mijn handen aan de tafel vastsnoerden, was het te laat, en voelde ik een complete paniek, alhoewel ik voorbereid had kunnen zijn. Ik denk dat adoptie uit China zeer vergelijkbaar is met een bevalling... het is veel rooskleuriger om alleen de gelukkige verhalen op APC te lezen, maar ik moedig nu alle families die ik ontmoet aan om ook de moeilijkere verhalen te lezen, want als je het gezin bent dat een futloos en slap kind overhandigd krijgt dat er autistisch uitziet, zal hetgeen je in het verleden geleerd hebt je helpen om de goede beslissing voor je gezin te maken gedurende deze zeer emotionele eerste paar dagen. In de afgelopen jaren ben ik al vele malen gebeld door ouders in China die bezorgd waren over hun kinderen. Ik ben het ermee eens dat het hebben van een ondersteunend netwerk om je door de eerste tijd heen te helpen van essentieel belang is. Iedereen moet naar China met op zijn minst één telefoonnummer van iemand die ze kunnen bellen als ze in paniek raken naar aanleiding van de ontmoeting met hun nieuwe kind. Ik herinner me dat ik me zo alleen voelde toen ik mijn dochter overhandigd kreeg en ze zo klein en slap was. Omdat onze stichting regelmatig kinderen helpt van wie de adoptie is afgebroken, ben ik me er van bewust dat er soms kinderen zijn met veel ernstiger problemen dan aanvankelijk werd gemeld. en dat het moeilijk is voor een ouder om naar China te gaan en dan te ontdekken dat hun kind daadwerkelijk autistisch is of een ernstige mentale achterstand heeft. Ik denk dat iedereen, zowel aan de Chinese als de internationale kant, het erover eens is dat het van een weeshuis absoluut verkeerd is om niet eerlijk te zijn in hun verslagen, en niemand zal dat goedpraten, maar ik weet ook zonder twijfel dat het merendeel van de kinderen waarvan de adoptie afgebroken wordt aan institutionele kwesties lijdt die in een liefdevol thuis in te halen zijn. Het is altijd een zeer trieste dag voor het weeshuis en de betrokkenen als een kind waarvan ze weten dat het absoluut in orde is, maar misschien mager en in de rouw, door zijn nieuwe ouders is geretourneerd omdat het "achterloopt." Ik denk dat veel te veel mensen geloven dat het leven van hun kind begint op het moment dat zij het ontmoeten. De waarheid die iedereen moet beseffen is... een kinderleven is NU bezig in China, en al hun ervaringen geven vorm aan wie ze zijn. De overgrote meerderheid van de verzorgsters die ik in China heb ontmoet zijn aardige en zorgzame mensen, maar het is absoluut niet hetzelfde als een vader en moeder die onmiddellijk beschikbaar zijn. Nieuwbakken ouders hebben mij gebeld en gezegd "We hadden niet gedacht dat het leven in een weeshuis gevolgen voor haar zou hebben", en deze verklaringen verwarren mij echt. Waarom dachten ze niet na over het leven in een weeshuis? Loop door Prénatal en je zult elk bij de mens bekende gadget zien die het leven van onze kinderen zo ideaal mogelijk maken. Tegenwoordig hebben de Amerikanen tweeweg-videomonitoren, zodat wanneer baby wakker wordt mama niet alleen kan zien wanneer ze onmiddellijk naar binnen moet rennen om te troosten, maar ze kan met de baby praten zodat hij nog geen seconde heeft om zich alleen te voelen. Hoeveel nieuwbakken ouders zouden een pasgeborene krijgen en vervolgens 22 uur per dag alleen in een wiegje leggen? Hoeveel van hen zouden hun baby alleen iedere 8 uur voeden, zelfs als hij echt hard huilt? Of een fles in zijn wiegje proppen zonder te kijken of hij ooit echt at? Natuurlijk zou niemand dat doen... we voeden pasgeborenen op verzoek, troosten op verzoek, geven continu liefde ... en of mensen dit nou willen erkennen of niet, dit is niet het leven van een wees in een instelling. zelfs wanneer de verzorgsters zo goed als goud zijn. Ik herinner me een nacht toen ik een paar vrijwilligers voor een nachtdienst in een weeshuis had meegenomen, waar normaal slechts een paar verzorgsters werkten. Een moeder keek me met tranen in haar ogen aan terwijl ze zich langzaam realiseerde dat het volstrekt onmogelijk is met twee handen ieder kind te voeden, ieder kind te troosten, ieder kind dat huilde tot bedaren te brengen. Ze zei dat haar hart pijn deed toen ze besefte dat haar eigen dochter hoogstwaarschijnlijk vele, vele malen gehuild had zonder dat iemand haar kon troosten... en ze vertelde me dat ze eindelijk begreep waarom haar dochter zo'n diepgewortelde angst had buiten haar moeders gezichtsveld te raken.De verzorgsters doen absoluut hun best, maar dat is niet hetzelfde als moeder/kind zorg. Ik herinner mij dat ik afgelopen winter in een weeshuis in het noorden was en de verzorgsters er zo trots op waren dat ze 6-8 lagen kleding en dekens om de baby's gedaan hadden om ze warm te houden. Ze waren zo krap ingebakerd dat ze niet konden bewegen, maar het vroor in het weeshuis en de verzorgsters wilden de baby's zo warm mogelijk houden. Welk alternatief hadden ze? Het vroor daar echt. Ik had het al koud in mijn wollen jas, dus de baby's konden niet rondlopen met alleen 1-2 lagen aan, met de mogelijkheid hun armen en benen te bewegen. Om warm te blijven waren ze immobiel, en dus hadden al die kinderen een zwakke spiertonus. Maar de verzorgsters deden echt hun best, en als een van deze prachtige kinderen tijdens de overdracht aan een ouder gegeven wordt, ben ik er zeker van dat ze met zorgen naar hun kamer zullen terugkeren: "Ze kan niet zelf zitten. haar benen kunnen geen gewicht dragen". Dat is absoluut waar, maar ze overleefde ook -12° Celsius in een zeer koude provincie en zal de achterstand snel genoeg inhalen met ouders om haar aan te moedigen. Om niet te erkennen dat het leven in weeshuisomstandigheden kan leiden tot een lager lichaamsgewicht, lage spiertonus en het onvermogen om goed oogcontact te maken is heel triest voor mij. Kan dit worden opgelost? Zeer zeker! Wat ik telkens weer over de kinderen in China heb geleerd, is dat het vechters en overlevers zijn. Maar om de een of andere reden lijken mensen in openbare forums deze problemen te willen negeren. Onlangs werd een van onze SN baby's, die we diverse malen ontmoet hadden, geadopteerd, en we wisten dat dit kind een pittig ding was. Nadat de familie was aangekomen en een paar dagen met haar had doorgebracht, besloten zij dat het kind teveel werk voor hen was. Zij wilden de adoptie afbreken. Ze was absoluut niet wat ze verwacht hadden. Toen ze hun vergunninghouder belden, werd hen verteld dat zij twee keuzes hadden: het kind adopteren, meenemen naar de VS en hun verwachtingen van wat ze hadden gehoopt bijstellen, of het kind adopteren, meenemen naar de VS, en de vergunninghouder kon een wachtende familie ter plaatse hebben om haar lokaal te adopteren. Optie drie, om het kind in China achter te laten, was nooit gegeven. Ik heb zoveel bewondering voor die vergunninghouder, omdat zij enkel en alleen aan het kind dachten. Het gezin vervolgde de adoptie en droeg het kleine meisje over aan een nieuwe familie bij aankomst in de VS. Zo afgrijselijk, tragisch en emotioneel als het was voor alle betrokkenen. ik ben nog steeds van mening dat de vergunninghouder de juiste beslissing heeft gemaakt. Deze was gemaakt in het absolute belang van het kind, dat al lange, lange tijd op een gezin wachtte. Ik zou willen dat meer vergunninghouders zouden pleiten voor de rechten van het kind, in plaats van altijd te veel toe te geven aan de ouders, vooral in die gevallen waarin zij met absolute zekerheid weten dat er niets permanent mis is met het kind. Onlangs, met een andere afgebroken adoptie, sprak ik met een vergunninghouder die mij vertelde dat het "makkelijker" was om de familie gewoon een nieuwe baby te geven. Soms is makkelijker niet hetzelfde als goed. De eerste baby die afgewezen werd heeft nu het stempel "verstandelijk gehandicapt", hoewel de vergunninghouder wist dat het echt goed zou komen met het kind. Ik denk dat iedereen die zich realiseert dat achterstanden optreden en dat baby's deze meestal kunnen overwinnen, de pleitbezorgers voor deze kinderen zouden moeten zijn door continu nieuwe ouders te begeleiden over wat zij kunnen verwachten in China. Door hen te helpen beter voorbereid te zijn, zouden we in de toekomst afgebroken adopties kunnen helpen stoppen. Ik houd met heel mijn hart van adoptie uit China, en het is mijn levenswerk. maar ik wil ook dat iedere familie die hun baby gaat halen dit doet met hun ogen open en zo emotioneel voorbereid als mogelijk is, in het belang van het kind.Amy EldridgeLove Without Boundaries.

Wat is het een mooi meisje

Ik had vanochtend een afspraak bij de kapper want ik zag al weer behoorlijk wat grijze lokken op mijn hoofd zitten. Yulin wilde mee. Om te kijken en ze wilde ook graag geknipt worden.
Nadat de kapster Yulin geknipt had maakte ze ook nog even een mooie vlecht, zo mooi dat lukt mij waarschijnlijk nooit. Toen we klaar waren zijn we lekker in de stad een hapje gaan eten.
Daarna hadden we ook nog wel even zin om te winkelen. Ik weet nog steeds niet hoe ik op het idee kwam maar terwijl ik naar Yulin keek en bij mezelf dacht dat het zo'n mooi meisje aan het worden was vroeg ik haar of ze misschien gaatjes in haar oren wilde hebben als verjaardags kado. Ze moest er even over na denken en het antwoord was: ja. Samen zijn we naar de juwelier gegaan waar we hele leuke piep kleine oorbelletjes uitgezocht hebben. Yulin was een beetje bang
maar het ging helemaal goed. Op weg naar huis zijn we even langs opa en oma gefietst want die moesten natuurlijk ook even naar haar oren kijken. Ron wist nog van niets en ik zei tegen Yulin zeg eerst maar niks want waarschijnlijk ziet hij het niet eens. Thuis gekomen loopt ze naar Ron toe, doet haar beide handjes voor haar oren en zegt: papa vind je mijn haar mooi. Ron vond haar haar ontzettend mooi maar vroeg zich waarschijnlijk af waarom ze haar handjes zo tegen haar oren aan hield want hij keek zo raar.
Ik vertelde hem meteen maar dat Yulin een verjaardagskado gekregen had en dat ik niet wist of hij het leuk zou vinden. In de eerste instantie schrok hij, ze wordt volgende maand pas 6. Maar nu hij de hele dag gezien heeft hoe blij ze er mee is vind hij het ook wel leuk.

Dat was lachen

ik wilde vanmiddag even wat boodschappen doen met de kids. Yulin fietst sinds een week of 3 zonder zijwieltjes, Sheng draagt sinds een week of drie geen luiers meer. Dat wilde ik graag even laten zien aan opa en oma. Ik had zo iets van we gaan daar eerst even heen en daarna doen we de boodschappen. Opa en oma wonen vlak bij A.H.
Oma was druk in de tuin aan het werk toen we aankwamen en nadat we een tijdje gebabbeld hadden vertelde Sheng dat hij plassen moest. Ik tilde hem van mijn fiets af, in plaats van dat hij naar de toilet liep, liep hij naar de tuinslang die hij zag liggen. Sheng pakte de tuinslang op en begon oma's plantjes water te geven, hij wist precies hoe het moest. Vol verbazing stond ik er met oma ( mijn moeder) naar te kijken. Oma ging snel opa halen die het ook grappig vond en zei dat hij snel de tuin kraan dicht ging draaien. Sheng kreeg toen natuurlijk geen water meer en zei dat hij nu naar de w.c. ging. Vrij snel daarna was hij weer terug. Ons ventje pakt de tuinslang weer, loopt naar opa en richt met de slang op opa.( Die niet reageerde, de kraan was immers dicht.)
Opa kreeg de volle laag, in plaats van dat Sheng naar de w.c. was geweest had hij gewoon opa's buitenkraantje weer open gedraaid. Opa vindt het altijd leuk om Sheng te pesten en werd nu teruggepakt. Hij schreeuwde om hulp en was doorweekt maar helaas. Mijn moeder, Yulin en ik
hadden het niet meer van het lachen en we hadden allemaal zoiets van je zoekt het maar uit.
Uiteindelijk kreeg opa zijn tuinslang weer in handen en zou Sheng even terugpakken, wat helaas voor hem niet mocht van mijn moeder.

Opa, die ooit zo moest wennen toen hij hoorde van Sheng en nu zo trots is op zijn kleinzoon.
Binnenkort gaan we met z'n allen op vakantie.

Weer over Disruption.

Op de S.N.A. lijst gaat de discussie op dit moment over disruption. Er was er schijnbaar kort geleden weer één, vreselijk het raakt me elke keer weer diep.
Hieronder staat een stuk wat elke maand langs komt op de lijst. Een stuk om over na te denken.


Disruption ( In dit stuk wordt met betrekking tot het kind over "zij"en "haar" gesproken, dit kan ten allen tijden vervangen worden door "hij"en"hem" )Vandaag gebeurde er weer een Disruption in China. Disruption is een belangrijk onderwerp. Het moet worden besproken tussen (aspirant) adoptie ouders. Het is één van die onderwerpen die de meeste lijsten niet zullen toestaan, terwijl goede voorlichting zo essentieel is. Op dit moment is de wachttijd voor de NSN (Non Special Need) procedure afgrijselijk geworden. Velen stappen over naar de SN (Special Need) procedure om toch een kind te kunnen adopteren. Dit is op zich geen slechte zaak. Veel ouders van SN kinderen bevonden zich in die positie en zij weten nu wat een voorrecht het is om voor deze vaak niet geziene kinderen te mogen zorgen . Toch is het belangrijk dat men over elk facet van SN adoptie goed wordt voorgelicht. Disruption is daar één van. Aangezien wij steeds meer nieuwe leden hebben, wil ik nogmaals dit onderwerp onder de aandacht brengen.Wat is Disruption? Wij spreken hier over als een familie naar China is gereisd, hun kind heeft vastgehouden en dan om verschillende redenen hun kind terug geeft aan de Chinese officials en de adoptie procedure niet verder doorzet. Wat heeft een Disruption voor gevolgen? Er zijn veel gevolgen op verschillende niveaus.Voor de adoptieouders is er veel verdriet. Er is ongeloof dat hun lange reis deze manier is geëindigd. Er is soms hoop op een nieuw voorstel. Er is vaak teleurstelling wanneer zij realiseren CCAA hen geen ander kind zal voorstellen. Voor het weeshuis is er sprake van hevige teleurstelling en gezichtsverlies. Zij hebben tijd en geld geïnvesteerd" om de papieren van dit kind op orde te krijgen zodat het CCAA het kind kon voorstellen. Zij mogen per jaar slechts van een beperkt aantal kinderen het dossier indienen bij het CCAA en zij kiezen die kinderen waarvan zij denken dat die de beste kans hebben om geadopteerd te worden. Of ze kiezen die kinderen om wie zij zich zorgen maken en om wie zij veel geven en voor wie zij oprecht een eigen familie hopen te vinden. Een Disruption is een klap in het gezicht voor hen. Voor CCAA is een Disruption rampzalig. Zij vinden dat ouders die de adoptie stopzetten zich schandelijk gedragen. Want uiteindelijk hebben deze ouders tegen de tijd dat ze naar China reizen om hun kind te ontvangen, schriftelijk, minstens tweemaal gezegd, dat zij inderdaad dat specifieke kind wensen te adopteren. Het CCAA vind het onacceptabel dat ouders dan zeggen: "Deze toch maar niet, liever een ander kind " .En dan is er het kind. Voor het kind zijn de gevolge van de Disruption het heftigst. De ouders zijn volwassen mensen die zelf een beslissing nemen. Deze ouders gaan ongetwijfeld door een rouwproces maar.maar het is hun besluit. Zij kiezen er voor om deze verdrietige weg in te gaan. Het kind heeft geen keus. Het kind heeft nooit een keus gehad. Wanneer er een Disruption plaats vindt en het kind dus kennelijk als "niet te adopteren"wordt beschouwd, is de kans nihil dat dit kind ooit nog voor adoptie in aanmerking komt.Nooit geadopteerd worden!!! Kansen op een goede toekomst verkeken!! Legt dit een zware verantwoordelijkheid op de schouders van adoptie ouders?? Nou en of!!. Het gaat hier om een mensenleven.Oké, het loopt niet altijd zo af. Er was eens een klein meisje, nog geen jaar oud, bij wie de adoptie werd stopgezet. Jaren later werd haar dossier toch weer naar het CCAA gestuurd en werd ze alsnog geadopteerd. Ze had geluk, maar ze heeft wel haar hele kindertijd, haar baby, peuter, kleuter en basisschooltijd doorgebracht in een tehuis terwijl ze in een familie had kunnen groot worden.Als de ouders die voor een Disruption kiezen, zeggen:"Het ligt niet aan het kind, maar aan ons. Wij kunnen het niet aan." zijn de vooruitzichten voor het kind vaak veel positiever. Er zijn gevallen bekend waarbij het dossier van het kind onmiddellijk via dezelfde vergunninghouder opnieuw kon worden voorgesteld. Het probleem is dat de meerderheid van de ouders die tot een Disruption besluiten, een nieuw voorstel willen.. Zij willen een kind mee naar huis. En dus zoeken zij een arts die een ernstige diagnose met een onverbiddelijke prognose zal geven en dan zijn zij vrij om een kind met een te zware SN niet te adopteren.Het is niet moeilijk om een Chinese arts te vinden die een ernstige diagnose zal geven als dat is wat de ouder in kwestie wil horen. Er zijn vele kinderen bij wie na een kort onderzoek meteen autisme wordt vastgesteld. Deze diagnose kan nooit tijdens één onderzoek worden gesteld en zeker niet tijdens de korte tijd dat men samen is met een kind dat haar volledige leven in een instituut heeft doorgebracht. Dus wat kun je doen een Disruption te voorkomen? Bereid je goed voor. Lees alles over adoptie, ook dat waar je je lam van schrikt. Lees over het leven met geïnstitutionaliseerde kinderen. Want je adopteert een geïnstitutionaliseerd kind. Een kind dat nooit moederliefde heeft gekend, een kind dat waarschijnlijk de belangrijkste ontwikkelingsmijlpalen heeft gemist, een kind dat niemand had om haar te wiegen of haar in slaap te zingen, niemand om kiekeboe mee te spelen, een kind dat nooit buiten is geweest, een kind dat nooit heeft gekropen omdat daar geen ruimte voor was in het bedje, een kind dat nooit vast voedsel heeft gegeten alhoewel zij 2 jaar oud kan zijn. Elk van deze dingen zijn essentieel voor een goede ontwikkeling. Als je kind bij je komt, zal dit alles moeten helen. Misschien rouwt je kind (wat een goede zaak is) misschien is het in shock of afwijzend, boos, driftig, verdrietig. Je kind kan haar open ogen hebben maar het lijkt of zij er niet is. Zij kan weigeren te eten of te drinken, weigeren oogcontact te maken of te spreken. Of je kind schreeuwt uren lang de longen uit haar lijfje. Misschien bijt ze je, krabt, slaat of probeert voortdurend weg te rennen en te ontsnappen. Of misschien stort ze zich in je armen en wil nooit meer achterom kijken. Maar je moet op elk van die mogelijkheden worden voorbereid. Als je eenmaal in China bent, is het laat om je nog voor te bereiden. Je vliegt de wereld rond, belandt in een vreemde cultuur. Voor het eerst in je leven behoor je tot een minderheid, ben je anders dan de rest. Je verstaat geen Chinees. Je zal worden nagestaard en nagewezen. Je ziet dingen die je niet gewend bent, kinderen poepen en plassen op de straat. Je kunt last hebben van de smog, hoofdpijn krijgen en verkouden worden door de airco. Kortom je ziet, proeft en ruikt van alles dat je niet gewend bent en soms heeft dat effecten op lijf. Je mist je familie, vrienden en je eigen huis meer dan je voor mogelijk had gehouden. Maar je gaat ook prachtige dingen meemaken: de Grote Muur, de Verboden Stad, de Chinese Acrobaten. Je zal prachtige mensen ontmoeten waarmee je, hoewel er een taalbarrière is, een bijzonder band opbouwt. En last but not least: je bent daar om een kindje te adopteren. Boven op je jetlag zit je in een emotionele, geestelijke en lichamelijke achtbaan. Dat is niet de tijd je te verdiepen in "institutionalisering". Doe dat dus voor je vertrekt. Als je twijfelt over een voorstel, ga er dan niet mee door. De tijd om een kind af te wijzen is vóórdat je afreist. Stel niet vol twijfels een LOI op voor een kind, alleen maar omdat je zo diep verlangt naar EEN kind. Heb geduld. Je kind is daar. En er komt een dag dat jullie elkaar vinden.Om meer hier over te leren kun je kijken op http://www.informedadoptions.com/Dit stuk is geschreven door Marjorie, met toestemming vertaald en doorgestuurd door Marjolein – moderator SN-mailinglist.

S.N.A. lijst

Ik kreeg net een mail van de S.N.A. groep. In deze mail stond een link naar een Amerikaanse vergunninghouder die een eigen waiting children lijst heeft. Deze link is op de SN lijst gezet zodat de wachtenden ouders een beeld krijgen van de kindjes die op dit moment wachten op een papa en mama. Ik hoop dat er voor alle kindjes ouders gevonden worden.

http://www.swa.net:80/waiting-children-children.aspx?pg=1

We noemen hem Christian

Ik was vanmiddag in een tijdschrift een stukje aan het lezen over boeken die leuk zouden zijn voor in de vakantie. Meestal lees ik eerst de recensies voordat ik een boek koop maar toevallig viel mijn oog op dit boek. Het gaat over 2 jongens die eind jaren '60 een jong leeuwtje gekocht hebben, ze noemen hem Christian. Het welpje groeit zo snel dat zelfs de ommuurde tuin waarin ze hem uit laten te klein wordt. De jongens besluiten om hun leeuw naar een Afrikaans wildpark te brengen. Een jaar later gaan de twee mannen terug om Christian weer op te zoeken. Over het weerzien zou een filmpje staan op you tube. Ik heb net even gekeken, zeer emotioneel. Normaal gesproken zou ik nooit een boek kopen met dit thema maar na het zien van het filmpje ben ik toch wel nieuwschierig geworden.

Van de weblog van Brian Stuy

Mythe van de treurende moederOnderstaand verhaal is afkomstig van het weblog van Brian Stuy
(www.research-china.org).
Het stuk gaat over de emoties die bij de Chinese biologische ouders leven. Zelf vond het stuk in het begin erg confronterend en negatief, maar door de uitleg en de voorbeelden ben ik zelfvan mening dat Brian het in het juiste perspectief ziet en dat wij als adoptieouders ons bewust moeten zijn van de culturele verschillen tav emotie, spijt en liefde.Vrijdag 24 november 2006

Ik keek naar haar gezicht terwijl zij tegenover mij aan tafel zat. Het toonde geen zichtbare emotie, ondanks het feit dat haar verhaal een tragedie is in alle facetten van dit woord.

Zij beschreef hoe zij twee jaar geleden was gekomen tot het achterlaten van een vier jaar oud meisje in het lokale kindertehuis. “ik was getrouwd met een man, die al een dochter had” vertelde zij, “en omdat wij graag samen kinderen wilden, moest ik mij ontdoen van mijn dochter:”
Haar “dochter”was het meisje dat zij zogenaamd had gevonden op straat toen het meisje een paar dagen oud was en dat zij, als alleenstaande moeder, vier jaar lang had verzorgd.
Onder druk van haar nieuwe echtgenoot, brachten zij samen het vier jaar oude meisje naar het kindertehuis en gaven haar op als vondeling.

Een week later, kreeg het echtpaar spijt van hun ondoordachte handeling en ging terug naar het kindertehuis om het meisje weer op te halen. Daar werd hen verteld dat dit kon als zij 5000 yuan (500 euro) zouden betalen. Woest over deze ogenschijnlijke grofheid van het kindertehuis, weigerden ze dit en gingen weg om nooit meer terug te komen. Het vierjaar oude meisje werd later geadopteerd door een Amerikaans gezin.
Veel adoptiegezinnen nemen aan dat geboorteouders, pijn, schuldgevoel en berouw hebben bij het te vondeling leggen van hun kind. Wij stellen ons de geboortemoeder voor kijkend naar het kind dat zij te vondeling legt, tot dat het wordt gevonden. Wij zien in gedachten de tranen over haar gezicht stromen.Naar ons idee moet zij iedere dag leven met het schuldgevoel van het te vondeling leggen van haar kind. Wij denken dat zij verlangend uitziet naar de dag dat zij het geluk heeft om te horen dat het goed gaat met haar kindje en dat het oproeit in een liefhebbend gezin.

Voor de boeren op het platteland van China, 70% van de totale Chinese bevolking, is het hebben van kinderen van tegenstrijdige waarde.
Aan de ene kant zijn kinderen duur omdat ze aanspraak maken op het schaar aanwezige eten, medicijnen en zijn er schoolkosten die betaald moeten worden.
Aan de ander kant is het hebben van kinderen noodzakelijk om er zeker van te zijn dat je op oudere leeftijd goed verzorgd wordt en om de familienaam door te geven. Bovendien kunnen ze meewerken op het land.

Maar in het Chinese leven, met name op het platteland, is er een cultuur ontstaan waarbij de liefde voor een kind, zoals wij die in het Westen kennen, niet veel voorkomt. Kinderen worden gezien als hulpjes, die niet geboren worden voor hun eigen geluk. Dit verschil is moeilijk voor te stellen, misschien dat de volgende voorbeelden hierbij kunnen helpen.
Toen ik vorig jaar “de twee geboortemoeders” interviewde , vertelden beiden heel nuchter en zakelijk hun verhaal. Er waren geen tranen van spijt of berouw, alhoewel beiden zich verontschuldigden dat zij hun kinderen hadden afgestaan. Beiden gaven aan dat, indien zij zich wederom in een zelfde situatie zouden bevinden, zij weer hun kind af zouden staan. Geen van de geboortemoeders was erg emotioneel tijdens het vertellen van hun geschiedenis. Zij hadden gedaan wat zij, naar hun idee, in hun situatie moesten doen. Een ander voorbeeld kom ik tegen in mijn eigen familie. Mijn vrouw, een Chinese, komt van een boerenfamilie met vijf dochters en elk van deze dochters werd vroeg of laat naar een andere familie gezonden om op te groeien. Het begon om het moment dat de oudste dochter twee jaar was. Een kinderloos gezin, dat bevriend was met de ouders van mijn vrouw voelden erg veel genegenheid voor het toen nog enige kind van mijn schoonouders. De ouders van mijn vrouw voelden dat dit kinderloze echtpaar hun dochter een beter leven kon geven dan zij en zij kwamen overeen dat dit echtpaar hun dochter zou grootbrengen. De enige voorwaarden die mijn schoonouders stelden was dat het kind haar eigen familienaam zou houden en dat het kinderloze echtpaar haar geen nieuwe naam zou geven.
Het kinderloze echtpaar weigerde dit en nadat ze een paar maanden voor het meisje hadden gezorgd, brachten ze het kind terug naar haar biologische ouders. Een soortgelijk scenario zou zich bij iedere dochter herhalen, om verschillende redenen, maar met dezelfde uitkomst.

Het is interessant om te weten dat een groot percentage Chinese gezinnen de opvoeding van hun kind(eren) overlaat aan de grootouders. Ondertussen gaan de vader en moeder van het kind uit werken. Voor veel van deze gezinnen geldt dat de het kind de ouders maar een klein deel van het jaar ziet. Over het algemeen alleen gedurende Chinees Nieuwjaar.
Persoonlijk zou ik mij niet voor kunnen stellen dat ik mijn kind door een ander zou laten opvoeden, maar ik moet ook toegeven dat ik niet in dezelfde financiële situatie verkeer als mijn schoonouders destijds en waarin de meeste Chinese families nog steeds verkeren.
Misschien zou ik, als mijn strijd om het dagelijks bestaan ook zo ontzettend hard zou zijn, mijn eigen behoefte aan liefde van en voor mijn kind ook opzij zetten om de lange termijn talenten van mijn kind te verbeteren. Ik zeg expres niet het lange termijn geluk voor mijn kind, omdat ik denk dat voor de meeste Chinezen “geluk” niet de drijfveer is in hun beslissingen. Onderwijs, kwaliteit van leven en middelen van bestaan zijn in hun ogen belangrijker.
In voorgaande verhalen was geen enkele emotie te bespeuren, men accepteert simpel dat het leven inhoudt dat je dergelijke beslissingen moet nemen. Geen verontschuldigingen, geen tranen, niet terugkijken.Ik zeg niet dat de Chinese ouders niet van hun kinderen houden, maar het houden van is niet hetzelfde emotioneel investerende houden van dat wij in het Westen voor onze kinderen voelen. Het is praktische liefde. Het is geen liefde die door aanraking of woorden wordt getoond, maar het uit zich in daden. Als je in China van je kind houdt laat je dat zien door te handelen. Mijn vrouw heeft nog nooit de worden “Ik hou van jou” uit de mond van haar ouders, broers of zussen gehoord. En iedereen, die ik in China hier naar vraag, geeft aan dat hij/zij dit niet tegen zijn kinderen zegt en ook nog nooit van zijn/haar ouders heeft gehoord. Liefde wordt getoond door het maken van een favoriet gerecht, het naaien van een trui of een paar handschoenen, of door het kind aan een ander gezin te geven in de wetenschap dat het daar een beter leven en meer vooruitzichten zal krijgen.
Natuurlijk is ieder gezin verschillend. Ik heb veel Chinese gezinnen ontmoet, die hun kinderen net zo vertroetelen als ik met mijn kinderen doe. Maar om in de algemeenheid te spreken, geloof ik dat het niet goed is, als adoptieouders hun eigen emoties projecteren op de vrouwen in China.
Als een geboortemoeder wordt geconfronteerd met de “onfortuinlijke” geboorte van een dochter, dan zal zij doen wat in haar beleving het beste is voor dit kind; het kind zal naar een familie worden gebracht die alleen zoons heeft, of naar een kinderloos gezin of het wordt achtergelaten en naar het kindertehuis gebracht.

Het is een handeling die wordt begrepen en gepaard gaat met weinig ceremonie en emotie. “het moet gedaan worden”. Ze zullen het ons uit kunnen leggen als wij hen daar naar vragen. Ik geloof dat de meeste geboortemoeders zich enkel realiseert dat dit moet gebeuren en dat het met minder emotie en spijt gepaard gaat dan wij ons hier in het Westen kunnen voorstellen.Ik ben nu vier jaar adoptievader van mijn dochter Meigon, dit is net zo lang als de tijd dat de vrouw, die ik interviewde aan het begin van dit verhaal, zorgde voor haar dochter. Ik vraag mijzelf af of ik ooit bereid zou zijn mijn dochter naar een kindertehuis te brengen en ik zoek goedkeuring in de ogen van deze vrouw. Ik kan met de hand op mijn hart zeggen dat ik dit niet zou kunnen. Dat de vrouw hierboven, in staat was haar dochter in een kindertehuis achter te laten, is voor mij onbegrijpelijk. Eerlijk gezegd is het onmogelijk voor mij om te begrijpen dat een vrouw haar kind kan achter laten op straat, bij een ziekenhuis of in een kindertehuis. Ik kan proberen mij in te leven, maar in mijn uiteindelijke oordeel projecteer ik toch mijn culturele en emotionele waarden op haar.

Op het moment dat wij onze kinderen vertellen dat hun geboortemoeders van hun houden en dat zij redenen hadden om hen af te staan, dat wij denken dat ze iedere dag in gedachten bij hen zullen zijn, dan is dit allemaal gezien vanuit ons perspectief. Het is zoals wij zouden acteren als wij in hun situatie zouden verkeren.
Als adoptieouders moeten wij voorzichtig zijn met het invullen van de emoties van de geboorteouders van onze kinderen. Het zijn onze eigen veronderstellingen.Ik geloof dat het onze kinderen kan beschadigen als wij hun de gevoelens overbrengen van hoe wij denken dat hun geboorteouders voelen en denken. Misschien hadden zij deze gevoelens helemaal niet of hebben zij deze nu niet. Als wij tegen onze kinderen zeggen dat hun geboorteouders hen missen, van hen houden etc. dan communiceren wij daarmee onze gevoelens. Het zijn waarschijnlijk niet de gevoelens zoals die in werkelijkheid bij de geboorteouders leven.
De kans is groot dat de geboorteouders verder zijn gegaan met hun leven, kijkend naar de toekomst, zonder plaats voor het verleden.
Cultureel gezien is dat wat er van hen verwacht wordt te doen.

Een gedachte

Een aantal jaren geleden voordat we Yulin en Sheng hadden gingen we graag naar festivals. Wij zeiden altijd tegen elkaar later als we kinderen hebben dan nemen we ze ook mee. Ik denk niet dat Yulin deze muziek ooit leuk zal vinden maar wij nog wel.

Muziek

Tussen de hardrock, punk en heavy metal was Billie Jean ooit mijn favoriete nummer van Michael Jackson.

Adoptie schandaal

About 80 newborn baby girls from a county of Guizhou Province in southwest China have been removed from their families by local officials since 2001, and most have been handed over to foreign adoptive parents as orphans at a price of $3,000 each, the Southern Metropolis News reported on Wednesday.

Among the 80 families are Lu Xiande and Yang Shuiying, a poor farming couple whose fifth daughter was removed by local family planning officials when they didn't pay the appropriate fine, it reported.




Gu Chengjun, who was later adopted by a woman from the Netherlands, sits on the lap of a caregiver in Zhenyuan Orphanage in Guiyang, capital of Guizhou province in January, 2007. Bao Xiaodong


Like every other father in Zhenyuan, Lu wanted a boy, who finally arrived after three daughters. His wife then gave birth to another girl, and the couple had to support five children with a yearly income of about 5,000 yuan ($732).

Shi Guangying, a local family planning official, gave them an ultimatum: Give away their little daughter or pay fines of about 20,000 yuan ($2,928).

"This is the policy", Shi said. "You pay, or you let the government take care of the baby," he was quoted by the newspaper on Wednesday.

But instead of being raised as promised, the girl was taken to the Zhenyuan orphanage and later adopted out to a foreign family, at a reported price of $3,000.

At least 78 girls have been handed over to foreign families in the past eight years. Two children with disabilities remain at the orphanage.

It's believed authorities forged documents stating the babies were orphans and adoption fees were split between the orphanage and officials.

The practice of making farmers who break the two-child policy and then fail to pay fines hand over their baby girls is now under investigation by the local public security bureau in Zhenyuan county.

Zhou Ze, a lawyer and professor with China Youth College for Political Sciences, said local family planning officials and the orphanage had committed a crime because nobody had the right to exploit a parent's right of guardianship over their children.

The fact that babies had been removed to make a profit meant it was also abduction, Zhou said



"It is legal that they can charge fines, as the parents did violate the law by giving birth to more than one child. But that doesn't mean they can take away the child. The fines can be paid later or reduced", he said.

Tang Jian, an official of the Zhenyuan family planning bureau, said: "According to our investigation, it is true that babies who have parents were forced into the orphanage and then abroad".

Under Chinese adoption law, abandoned babies whose parents cannot be found can be registered for adoption.

"The most important thing is that we need so many other government departments, so many, to help us in the investigation," Liang Honghao, director of the Zhenyuan police bureau, was quoted by the Guangdong-based Time Weekly yesterday.

Mooi weer

Yulin is tijdens de zomervakantie jarig, moeilijk. Haar verjaardagfeestje vieren we na de vakantie en ze mocht gisteren alvast tracteren op school. Ik heb samen met Ron zakjes gemaakt van folie waarin we iets te snoepen gedaan hadden en een jojo. Om het zakje zat een feestelijk lintje met een kaartje Op het kaartje stond: ik word in de vakantie 6 jaar, daarom tracteer ik nu maar. Het geheel zag er erg feestelijk uit.
Ik ben gisterochtend even samen met Sheng naar school gelopen om de zakjes te brengen. Dat was erg leuk. Yulin werd toegezongen, mocht op de versierde stoel staan en kreeg een feestmuts op. Daarna mocht ze uitdelen.

Gistermiddag was er waterfeest op school vanwege de warmte. Wij wonen vlakbij de school en ik vond het een leuk gezicht om al die kinderen voorbij te zien komen in hun badkleding. Met waterspeelgoed uiteraard. Het hele schoolplein was veranderd voor het grote feest.
Voor Sheng hadden we ook het badje buiten gezet, hij kon niet wachten om er in te gaan.
Vanmiddag zijn we er maar met zijn allen in gaan zitten. Het was zo warm.
Daarna moest uiteraard het water er uit want dat was ondertussen niet zo fris meer.
Ron, Yulin en Sheng hebben dat gezamelijk gedaan. Ik heb niet geholpen maar toegekeken hoe druk iedereen was.

Farm en country fair te Aalten

Toen wij nog met zijn tweetjes waren gingen we geregeld in het weekend naar een leuke fair. De laatste tijd maken we alleen nog maar uitjes die leuk zijn voor de kids. Vorige week zijn we naar Slagharen geweest, ik vond het nu wel weer eens tijd worden voor een leuke fair.
Dus zijn wij vanochtend vroeg richting Aalten vertrokken naar de farm en country fair.
Yulin en mama hadden er zin in! Yulin was benieuwd naar de paarden, mama ging voor de 350 kraampjes en voor de schapenraces. Om 10.00 uur waren we er en het was er toen al behoorlijk druk. En leuk, echt leuk! Er was een schapendorp, een paardendorp waar Yulin paard gereden heeft, een kinderdorp, waar Sheng uitgebreid geklommen heeft op een bouwwerk van hooibalen. Er was zo veel, te veel om op te noemen, we hebben genoten ondanks de warmte.

Created by God - still waiting for a home...

Created by God - still waiting for a home...
18 juni 2009
Deze week kwam ik op de site van John en Mary terecht uit Amerika. Machteld, van de SN lijst, kent hen goed. Dit is een familie die vier special need kinderen uit China geadopteerd heeft. Hun hart is open gegaan voor Gregg, die nog in China woont. Gregg is geboren met een Spina Bifida (open ruggetje) en mist zijn onderbeen. Gregg is al 10 jaar en zijn kansen om nog geadopteerd te worden zijn vrijwel nihil. Zijn dossier is teruggestuurd uit Amerika naar China omdat niemand hem wilde adopteren. John en Mary willen hem echter heel graag in hun gezin opnemen maar krijgen dat financieel niet rond (wat logisch is na vier special need adopties!!) . Mary is nu een weblog gestart om geld bijeen te brengen om Gregg naar Amerika te kunnen halen. Helpen jullie ook mee, om Gregg een leven te geven waarin hij naar school kan gaan, dat hij kan opgroeien in een liefdevol gezin met broers en zussen, en dat hij de juiste medische behandelingen krijgt!

Doneren is heel makkelijk, één klik op de knop en via paypal is je geld onderweg! Je kunt iets bijdragen aan het leven van dit kind!! Kijk snel op: http://ahomeforgregg.blogspot.com/

School

Afgelopen jaar heb ik een operatie aan mijn voet/been gehad en sindsdien loop ik niet meer zo snel. De reden dat Sheng met enige regelmaat naast mij loopt aan een soort lijntje. Sheng rent namelijk altijd weg. Afgelopen week werd ik aangesproken door de juf van Yulin. Sheng gaat in augustus ook naar school en hij moet toch een keer leren om zonder het lijntje te lopen en ook om straks in de klas te blijven als zijn juffrouw even weg is. Ik was het er helemaal mee eens.
We lopen nu al een aantal dagen zonder het lijntje naar school. Sheng moet naast mij lopen of we lopen hand in hand. Het komt er op neer dat er steeds een boos mannetje naast mij loopt met zijn handjes op de rug. In de klas van Yulin laat ik hem nu ook maar zijn gang gaan. Vanochtend stond hij dus eerst te dansen op een stoel, veegde het speelgoed van een tafel en liep daarna de bouwhoek in waar een aantal jongentjes een kasteel gemaakt hadden. Ik hoorde een harde klap en wist al waar Sheng was. Er kwamen drie jongentjes klagen bij de moeder van Sheng. Yulin kwam vanmiddag thuis uit school en vertelde me dat Sheng niet meer welkom was in de bouwhoek.
Over 2 weken mag hij een middagje meelopen op school, ik ben benieuwd!

SN dag te Lunteren

Ik ben al een aantal jaren lid van de Special Needs Adoption groep. Een mailinglijst van Yahoo. Een zeer fijne lijst. Eén keer per jaar wordt er een uitje door een aantal leden georganiseerd en dat was vandaag. Het werd gehouden in het Uilenbos te Lunteren. In het Uilenbos is een grote speeltuin, een pannenkoekenrestaurant en een kinderboerderij. Het leuke was dat we er een behoorlijk aantal van onze reisgenootjes van vorig jaar tegen kwamen. We hebben mensen ontmoet die we alleen van de mail kenden, leuk om ze nu eens in levende lijve te zien. Yulin kwam een oude vriendin tegen, Sheng vermaakte zich prima en we hadden ook nog eens mooi weer.
Het was een zeer geslaagde dag.

Sportdag

Ik ben net even naar Yulin d'r school gelopen om te kijken.

Leuke week voor Yulin

Toen ik vanochtend Yulin naar school gebracht had en weer thuis kwam zaten Sheng en Bodhan heel gezellig samen op de bank. Sheng was tv aan het kijken en onze beer lag
tegen hem aan. Bodhan is onze eerste Siberische kater en het is zo'n ontzettend lief, lomp beest. Hij is dol op kinderen.

Yulin krijgt een leuke week op school. Vandaag is ze een dagje uit geweest. Het was feest want haar beide leraressen vierden hun verjaardag. Ze is eerst naar een bos geweest waar een speurtocht was en een aantal klimtoestellen. Daarna is ze naar een boerderij geweest waar ze heeft meegeholpen om de dieren eten te geven. Ze is de hele dag op stap geweest. Want we hadden ook nog afgesproken dat ze bij haar vriendje ging spelen.

Morgen heeft ze sportdag. Er is een thema en dat is het circus.
Yulin gaat verkleed als clown. Ze mag verkleed komen maar het is niet verplicht. Ik heb één keer de fout gemaakt om haar niet te verkleden en dat gebeurd me nooit meer.
Ik hoop dus dat het morgen mooi weer wordt.